Dag 30: ........

16 september

Ai

Halverwege de nacht word ik wakker en weet al dat dit ´m niet gaat worden. Weet van gekkigheid niet wat ik met mijn hoofd en lichaam aanmoet. Pilletje lijkt ook niet te helpen. Het is toch wel flauw. Ga ik twee jaar lang met een neusspray op vakantie is er niets aan de hand, ga ik een keer zonder en heb ik er eentje nodig is er een feest waardoor alles dicht is.

Ik probeer wat verder te slapen maar om zes uur is het nog steeds niet heel veel beter, en ik weet nog wel van de vorige keer dat ik de bergen inging dat een beetje gezondheid geen kwaad kon.

All by my self

Dus vertrekt Marloes om zeven uur in haar eentje en ga ik mijn bed weer in (goede keus, want ik ben geheel van de wereld). Het is wel flauw, kom ik hier voor de tweede keer om die stomme Salinas Grandes te zien, ben ik voor een tweede keer ziek!

Als Marloes aan het einde van de dag weer binnen komt zetten zie ik dat ik een goede keuze heb gemaakt om niet mee te gaan, want die ziet er lichtelijk verhit uit.

Na een: Het is maar goed dat je niet bent meegegaan en nogmaals deze kant opkomen voor die salinas is ook de moeite niet waard, krijg ik te horen dat de hoogteziekte behoorlijk heeft toegeslagen (voor de bezorgde lezer; ze zit momenteel naast me en kan flauwe grappen maken, dus alles is weer goed) en dat ze zich wat duizelig voelt. En wat misselijk... en wat licht in het hoofd .....

Aangezien we ons beide dus niet helemaal fit voelen gaan we maar pitten en hopen we dat het morgen beter is.