Dag 79: Op de boot naar het bos en een eiland

5 november

Vanmorgen de tijd om lekker uit te slapen en op het allerlaatste moment aan te schuiven bij het ontbijt. Hierna gaan we op ons dooie gemakkie naar de bus waar nog even snel een sprintje moeten trekken omdat deze bijna voor ons neusje bij de halte wegrijdt. Maar we zitten er in en kunnen vervolgens 230 kilometer voor ons uitstaren en uitpuffen.

Bij hotel LLao LLao stappen we uit en wandelen rond het hotel om wat foto`s te schieten van het hotel en de prachtige omgeving. Geen wonder dat mensen zo veel geld betalen voor dit hotel (de kamers zijn tussen de 800 en 1600 dollar), van elke kant zie je een prachtig meer en mooie besneeuwde bergtoppen. Ik schiet zo bergen foto`s.... vervolgens wandelen we weer naar beneden en checken in voor de boot die ons richting Bosque de Arrayanes gaat brengen. We besluiten op de heenweg binnen te zitten en dat is een wijs besluit. De wind laat de golven hoog opspatten en mensen komen doorweekt binnen. De kleine regenbuitjes die af en toe voorbij komen maken het er vervolgens niet direct beter op.

Na een ruim uur mogen we weer van de boot af en wandelen we Bosque de Arrayanes binnen. Dit is het enige bos van dit soort ter wereld. De bomen hebben een kaneelkleurige stam en zijn inderdaad mooi en bijzonder. Maar na het halfuurtje in een groep wandelen heb ik het wel gezien en net voordat het echt begint te regenen stappen we weer op de boot. Precies op tijd dus.

Terwijl wij binnenzitten regenen de mensen boven op het dak helemaal nat.

Een kleine veertig minuten later worden we weer uit de boot gegooid. Deze keer voor anderhalf uur. Het ziet er hier neit heel bijzonder uit en de spaanstalige tour gaat heel langzaam. We besluiten ze voorbij te lopen en zelf een ander stukje te lopen. Al snel wandelen we een extra anderhalve kilometer voordat we groep weer in het zicht krijgen en weer achteraan aanhaken im te zien hoe weer terug bij de boot komen. Even snel een plaspauze en we verlaten het eiland met veel halfdode dennen weer snel. Misschien is het leuk als je nog nooit een echt bos hebt gezien, maar daar hebben we er in Nederland genoeg van, al zijn de bomen misschien iets minder groot en de stammen minder dik en oud en de uitzichten over de baai niet bestaand.

Als we de boot weer opstapen hangen we rustig tot we weer aan land mogen. Snel wandelen we naar de bushalte waar we opeens worden aangesproken door een Nederlands stel wat opent met de zin: Ben je aan de andere kant van de wereld kom je wederom Nederlanders tegen... huhu... alleen zijn wij daar nou net iets minder vrolijk over.... Gelukkig duurt het niet al te lang voordat de bus voor onze neus staat en wij er snel als eerste inspringen en een goed plekje uitzoeken.

In de stad stappen we uit en lopen wat rond op zoek naar internet (wat neit open is) en ingepakte submarinos (niet gevonden) Uiteindelijk vallen we iets over negenen neer in een tentje om lekker te eten.

Rond tienen vinden we de bus weer en stappen snel in. Precie op tijd staan we vervolgens weer op om weer precie svoor onze hosteria uit te stappen.