Dag 84: Onbeschrijvelijk mooi

10 november 2008

Vandaag moeten we gevoederd en wel om half acht klaar zijn, dus het wekkertje gaat bijtijds. We gaan vandaag een dagje het park Torres de lPaine binnen en de verwachtigen ijn bijzonder hoog gespannen. Mede door de vele regen die hier afgelopen twee weken is gevallen lijkt drie dagen wandelen ons geen goed idee, maar een dagje in een busje naar diverse hoogtepunten scheuren is vast prima te doen.

Als eerste stoppen we bij de Milodon grot, waar we inwandelen en een uitleg krijgen in het Spaans en Engels (ook fijn een engelse gids, hahah) waarna we te horen krijgen dat we even op drie meiden moeten wachten die nog aan onze groep toegevoegd gaan worden. Dat zou 5 minuten duren. Na tien minuten zijn alle groepen die na ons arriveerden al weer wegen staan wij nog. De chauffeur gelooft het wel en begint vast te rijden als de gids belt om te zeggen dat we de taxi met de meiden wel tegemoet rijden. Als we 10 minuten later bij de splitsing komen en nog geen taxi hebben gezien krijgenw e toestemming om door te rijden. Gelukkig. Geen zin om daar op te wachten!

We stoppen vervolgens nog ergens in de middle of nowhere bij een klein nederzettinkje waar je wat soevenirs kan kopen en wat eten en drinken. Esther komt er hier achter dt haar pasje kwijt is en we zoeken even alles af (later blijkt dat we vergeten waren deze uit de machine te halen, gelukkig heeft dat ding het opgegeten en hebben we het vandaag met mijn niet al te goede spaans aan de bankmensen en bewaking kunnen uitleggen en heeft ze `m veilig en wel terug), maar het levert niets op.

Als we weer opkijken zien we in de verte indrukwekkende pieken en de volgende uren rijden we langs meren met de mooiste kleuren groen en blauw en grijs, en zelf een gletsjer en een waterval en kijken we naar de mooiste pieken en zijn we een paar uur lang in een waauuuw wat mooi mood. Bij de laatste stop begint de wind wel weer heel erg aan te trekken en dat is net als we over en groot strand naar lake Grey wandelen en over een hangbrug moeten en zo. En we hebben het hier echt over een goed windkrachtje 8 tot 10 denk ik (recht lopen is bijzonder lastig, en vooruitkomen soms ook) en de slappe lach krijgen helpt dan niet echt met het maken van meters. maar mooi ruig en wild is het allemaal wel.

Lekker uitgewaaid stappen we weer de auto in om terug te gaan naar Puerto Natales.

Morgen gaat Esther de boot op om een gletsjer en ijsschotsen te bekijken en ga ik een half dagje paardrijde nen een half dagje dit brakke lichaam rust geven. Tijdens dat uitrusten hoop ik ook weer eens wat foto's voor jullie te updaten. Kunnen jullie dit mooie uige land ook aanschouwen.

tot snel!