Dag 86: Nogmaals te paard

12 november

Gisteren van acht tot half negen de eigenaresse van de om de laptop gezeten om op zoek te gaan naar een estancia waar men egelstalig is zodat Esther de uitleg ook begrijpt. Dat is niet mogelijk. Uiteindelijk lijken we iets te vinden.

Vanmorgen krijg ik een telefoontje dat het vier uur durende paardrijritje een uurtje later begint. Esther is dan nog een beetje in de veronderstelling dat ze gewoon rond gaatwandelen op een estancia en misschien op een paard stapt. Ik haal haar hier maar een klein stukje uit...

Als we opgehaald worden blijkt Heidi uit Engeland te komen (de eigeneresse van het paardrijgebeuren) en de tolk die voor Esther mee gaaat komt uit Mexico. Gezellig kletsend rijden we twintig minuten naar de estancia, welke de oudste van de stad is. De eerste nederzetting hier in Puerto Natales.

Als we de papieren hebben getekend en de chaps hebben omgedaan en de cap hebben opgezet krijg ik William. Een combi tussen een criollo en een stevig engels paard. Maar zeer gevoelig op teugel en been, dus stevigheid in de drassige gronden, maar wel lekker snel reagerend en verrassend wendbaar. Helemaal goed.

Ook Esther stapt op en we kunnen vertrekken. We wandelen meteen door rivier een, en als eenmaal ook het paard van Esther door zijn koudwatervrees heen is kunnen we echt op weg.

We wnadelen door drassige gronden en doe het rustig aan. Na ongeveer twee uur komen we aan de Milodon cave, die we twee dagen ervoor al hebben bekeken. We gaan dan ook voor de snack in het restaurant (nou ja ik drink een koffie en eet wat, de rest zit te kijken hoe ik eet en drink en hoe degaucho zijn koffie naar binnen slurpt). Hierna gaan we er weer vandoor en gaat de lichte mierzer even over in een stevige regen. We gaan meteen even een versnelling sneller en dat zorgt ervoor dat ik even bij de gaucho informeer of ik nog een versnelling harder kan... en dat kan. Samn met de gaucho sprint ik er vandoor in een bevrijdende galop. Dit heb ik toch wel lang gemist.

Geheel weer fris wandelen we verder richting huis. Als we voor de laatste keer door de rivier gaan (diverse keren gedaan, maar deze is het diepst) geeft de gaucho gniffeled aan dat ik esther op de foto moet zetten... ben niet helemaal op tijd om haar op het diepste punt op de foto te zetten, maar uiteindelijk toch eentje terwijl ze nog in het water zit. Bij het volgende kleine stroompje ziet mijn paard een opstapje onder water over het hoofd (niet geheel onlogisch) en in de laatste meters gaanw e bijna gezamenlijk onderuit in het water. Het blijft gelukkig bij heel wat gespetter en wat moddervlekken.

Hierna komen we weer aan bij de estancia en huppen we van het paard de auto weer in om richting Puerto Natales te vertrekken. In de avond eten we voor de derde keer bij Mesita Grande... Een pizzaria met drie grote tafels waar iedereen aanschuift en waar ze onder andere heerlijke king crab pizza´s serveren!